A wszystko to przez tę poezję

Jestem szczęściarą i powinnam całemu światu dziękować za swoją pracę.

Skąd taka euforia?

Pracuję nad wisiorami z poezją Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej i kwiatami.

Znowu nie będę skromna, ale muszę to napisać: zakochałam się w tych wisiorach. 

Jedyną trudność jaką napotkałam w trakcie projektowania, to wybór wierszy. Nie potrafię się zdecydować.

Te, które w formie kolażu prezentuję (już było za późno na dobre zdjęcia) to dopiero zapowiedź tego co nastąpi.

Dobieram czcionkę i wielkość wydruku. Nie uda mi się w całości umieścić wiersza w wisiorze, tak aby można było przeczytać, ale chociaż kilka zdań. Dla miłośników poezji to wystarczy aby zidentyfikować wiersz i odczytać znaczenie jakie ze sobą niesie.

I jeszcze te kwiaty, romantyczne i delikatne.

Wszystko to oplecione taśmą i drutem miedzianym. „Oblane” cyną bezołowiową, która zamieni całą oprawę w styl retro, vintage.

Później patyna doda całości „rumieńców”, polerowanie je rozjaśni i wisior gotowy.

O, zapomniałam – oczywiście wiersz się wydrukuje, a kwiaty wpadną do książki i zasuszą się.

Oj, jestem dzisiaj zmęczona, ale bardzo szczęśliwa.

Oprócz wisiorów z kwiatami przygotowałam do lutowania 86 sztuk kamieni różnych (dwie noce zarwane). Leżą obok mnie i czekają na swoją kolejkę. Już dostały miedzianą oprawę. Wyglądają jak czekoladki w złotych papierkach. Kuszą – na szczęście to kamienie.

Uciekam na zasłużony odpoczynek.

Pozdrawiam Was Kochani.

Beata