Ludowe pochodzenie nazw miesięcy

Kochani,

Dzisiaj trochę ciekawostek będzie, bo nudno zrobiło się na blogu. Dzisiaj za oknem szaro i buro, ale tutaj nie musi tak być.

Poniżej, dla ciekawskich znalazłam ludowe pochodzenie nazw miesięcy. Nie wiele ma to wspólnego z biżuterią, ale nie tylko pracą człowiek żyje. Czasami trzeba się na chwilę "zatrzymać" i zobaczyć świat dookoła. 

Przeczytajcie, bardzo ciekawe.

Idę do pracy, ale będę tu do Was zaglądać i pisać cos ciekawego.

Miłego dnia :)

Źródło: http://walslia.blox.pl/2006/03/Skad-sie-wziely-nazwy-miesiecy.html

Styczeń – nazwa ta pochodzi od wyrażenia stykać się, ponieważ „stykają się wtedy ze sobą stary i nowy rok, a później jeden miesiąc z drugim” lub też od słowa stygnąć (ze względu na panujące wówczas mrozy – wszystko szybko stygło). Z początkiem roku sporządzano tyki, stąd też mogła się wywodzić inna ludowa nazwa tego miesiąca tyczeń.

Luty – wyraz luty w staropolszczyźnie, znaczył tyle co srogi, ostry (panują wtedy srogie mrozy). Inne ludowe nazwy tego miesiąca to: strąpacz, czyli ścinający mrozem, gromnicznik od obchodzonego 2 lutego święta Matki Boskiej Gromnicznej oraz mięsopustnik – od słowa mięsopust będącego końcem karnawału i zapowiadającego wielki post.

Marzec – pochodzi od słowa marznąć (zdarzają się w tym miesiącu częste przymrozki) lub też przeciwnie od wyrazu rozmarzać (rozmarza przyroda i zaczyna się wiosna). Inna nazwa tego miesiąca to brzezeń, ponieważ w tym czasie zielenią się brzozy.

Kwiecień – od kwitnących wówczas kwiatów i drzew. Inne ludowe nazwy to: dębień oraz łudzikwiat lub łżykwiat, ponieważ uważano, że miesiąc ten „przedwcześnie wyłudza z ziemi kwiaty”.

Maj – wyraz ten ma łacińskie pochodzenie. Maius była boginią przyrody. Wyraz ten szybko się spolszczył, stąd słowo maić, czyli przyozdabiać kwiatami lub zielenią.

Czerwiec – pierwotnie mawiano czyrwiec lub czyrwień. Nazwa ta pochodzi od czerwia pszczelego, czyli larw pszczół, które w tym czasie się wylęgają lub też od czerwia – małego pająka o purpurowej barwie (która w tym okresie była najintensywniejsza) wykorzystywanego do barwienia tkanin na czerwono.

Lipiec – miesiąc ten nazywano tak od kwitnących wówczas lip. Inne nazwy to: lipień, lipnik, świętojański.

Sierpień – nazwa ta pochodzi od sierpa żniwnego. Inna forma to sirpień. Miesiąc ten nazywano także stojęczeń lub stojaczek (od czasownika stać, ponieważ przy żniwach pracowało się na stojąco).

Wrzesień – nazwa pochodzi od kwitnących w tym okresie wrzosów. Miesiąc ten nazywano również pajęcznikiem (od babiego lata) lubjesiennikiem (zaczynała się wtedy jesień).

Październik – nazwa ta wywodzi się od paździerzy, czyli odpadków z lnu i konopi, ponieważ w tym miesiącu powszechnie pracowano przy ich obróbce. Inne nazwy to: winnik (od winobrania), pościernik, kosień.

Listopad – nazwa pochodzi od spadających liści z drzew (dawniej mówiono list a nie liść). Na miesiąc ten mówiono także listopadnik orazsześćświętnik.

Grudzień – nazwa ta pochodzi od grudy, czyli bryły zamarzniętej ziemi. Używano także nazw: prosień (od czasownika sijać, czyli jaśnieć), godnik (od Godów, czyli Bożego Narodzenia) oraz jadwent (od słowa adwent).


Bibliografia:

Zenon Gierała Cztery pory roku w obrzędach i podaniach ludowych, Warszawa 2001.

Źródło: http://naludowo.pl/kultura-ludowa/ludowe-pochodzenie-nazw-miesiecy-znaczenie-opis.html