Alchemia, miedź i Pani Wenus

Teraz już wiem dlaczego lubię miedź.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mied%C5%BA

Ciągnie mnie do tego metalu w sposób szczególny. Lubię srebro, złoto, ale tylko białe, ale to miedź mnie magnetyzuje. Prace z tego metalu są dla mnie wyjątkowe, magiczne.
Zawsze zastanawiałam się czy to kolor, czy może proste formy (ale to chyba nie, bo nie muszą być proste), czy to ma związek z rudym kolorem moich wiecznie farbowanych włosów. Bo ja uwielbiam kolory od rudego do wiśni. Czy to ma związek z cudownym "pobrzękiwaniem" miedzianych bransoletek. Trudno było mi tę tajemnice odgadnąć, ale zawsze jako młoda dziewczyna kupowałam miedziane bransoletki.

Wiecie, że dużo pracuję i na czytanie to mam już niewiele czasu, zwłaszcza beletrystki. Pomyśleć, że od dziecka czytanie książek było moim ulubionym zajęciem. Teraz, o ile mam czas, czytam książki związane z wykonywaną pracą. Czytam o minerałach, o metalach, o alchemii, o starożytności, medycynie i wierzeniach dawnych ludów. Jestem zachwycona pracami z tamtego okresu. Może to ma związek z moim pierwszym wymarzonym zawodem, z chemią. Już jako nastolatka lubiłam chemię, robiłam proste doświadczenia w domu (ku niezadowoleniu mamy, bo zawsze coś było popsute. haha). Skończyłam technikum chemiczne, jestem z zawodu chemik analityk (studium i studia informatyczne skończyłam później).
Chemia to zawsze była dla mnie magia.

Źródło: http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pogoda/ciekawostki,49/polak-straci-miedz-z-piedestalu,92011,1,0.html

Od współczesnej chemii nie jest wcale tak daleko do alchemii, do pierwszych odkryć, badań, spostrzeżeń. Gdy pomyślę o chemii, alchemii to kojarzy mi się kilka pozycji (jeśli można w ten sposób określić):

1. Film, który zabroniono mi w dzieciństwie obejrzeć: "Markiza Angelika", reżyseria: Bernard Borderie. Film kostiumowy z 1964 roku, adaptacja powieści Anne i Serge Golonów o tym samym tytule. Film jest pierwszą częścią 5-odcinkowego cyklu filmów o pięknej markizie Angelice, granej przez Michèle Mercier. Francja, XVII wiek.

2. Książka, którą czytałam nie wiem ile razy, ale dużo: "Płomień duszy", Barbara Wood.

Wychowana w Antiochii szesnastoletnia Selena niemal jednocześnie zakochuje się i dowiaduje prawdy o swoim niezwykłym przyjściu na świat. Od tej pory jej życiem kierują dwa pragnienia: by odnaleźć rodzinę i połączyć się z ukochanym. Na bezdrożach Imperium Rzymskiego i Persji szuka swego przeznaczenia, pragnąc leczyć, przynosić ulgę wszystkim cierpiącym.

3. "Imię Róży", Umberto Eco.

Listopad 1327 roku. Do znamienitego opactwa benedyktynów w północnych Włoszech przybywa uczony franciszkanin, Wilhelm z Baskerville, któremu towarzyszy uczeń i sekretarz, nowicjusz Adso z Melku. W klasztorze panuje ponury nastrój. Opat zwraca się do Wilhelma z prośbą o pomoc w rozwikłaniu zagadki tajemniczej śmierci jednego z mnichów. Sprawa jest nagląca, gdyż za kilka dni w opactwie ma się odbyć ważna debata teologiczna, w której wezmą udział dostojnicy kościelni, z wielkim inkwizytorem Bernardem Gui na czele. Tymczasem dochodzi do kolejnych morderstw. Przenikliwy Anglik orientuje się, że wyjaśnienia mrocznego sekretu należy szukać w klasztornej bibliotece. Bogaty księgozbiór, w którym nie brak dzieł uważanych za niebezpieczne, mieści się w salach tworzących labirynt. Intruz może tam łatwo zabłądzić, a nawet - jak krążą słuchy - postradać zmysły. Powieść ukazała się po raz pierwszy w 1980 roku. Jej sukces czytelniczy był wielkim zaskoczeniem dla teoretyków i krytyków literatury. Dziś Imię róży zalicza się powszechnie do arcydzieł XX wieku.

4. "Podróże z Herodotem", Ryszard Kapuściński.

Podróże z Herodotem – dzieło autobiograficzne, napisane przez reportażystę Ryszarda Kapuścińskiego wydane w 2004. W książce tej autor porównuje swe podróże po Azji i Afryce z przygodami starożytnego kronikarza Herodota. 

5. "Alchemik", Paulo Coelho.

Alchemik otwiera te drzwi w naszej duszy, o których istnieniu wolelibyśmy zapomnieć. Każe marzyć, podążać własnym powołaniem, podejmować ryzyko, pójść w świat i wrócić wystarczająco śmiałym, by stawić czoła wszelkim przeszkodom. Baśniowa, alegoryczna opowieść o wędrówce andaluzyjskiego pasterza jest tłem do medytacji nad tym, jak ominąć życiowe pułapki, by dotrzeć do samego siebie.
Alchemia Paulo Coelho to tajemna wiedza o prawdzie i jej dwóch obliczach. Autor burzy wszelkie bariery bojaźni, które powstrzymują strumień naszych pragnień. 

6. "Tajemnice Klejnotów", Bożena Krzywobłocka, Róża Krzywobłocka

Książka o osobliwych skarbach naszej Ziemi i głębin mórz.

I to właśnie z tej ostatniej pozycji dowiedziałam się, że miedź to metal Pani Wenus.
Co to ma wspólnego ze mną napiszę w kolejnym poście.
Zapraszam i pozdrawiam Kochani :)
Beata Paprocka