Ciekawostki związane z kolorem czerwonym

W naszej przygodnie z kolorem cały czas pozostajemy przy czerwieni, najgorętszej z wszystkich barw. Od najdawniejszych czasów była kolorem życia i skrajnych uczuć. Często jest uznawana za „kolor kolorów”. 

Ciekawostki kulturowe związane z czerwonym: w Chinach jest kolorem szczęścia, powodzenia i miłości, na ślubie panny młode zakładają tam czerwone suknie:

Źródło: http://karczmarczyk.pl/chinskie-suknie-slubne/30. Autor zdjęcia: Jacek Kaczmarczyk
© 2002-2014 Jacek Karczmarczyk - Zdjęcia są dostępne na licencji CC Uznanie autorstwa

W  południowej Afryce stanowi kolor żałoby.

W Japonii

kolor czerwony jest symbolem i atrybutem bohaterstwa, a także dobrego zdrowia. Kolor czerwony to symbol ognia, stosowany w świątyniach miał za zadanie odstraszać złe moce i chronić przed nieszczęściem. (Źródło: http://www.japonia.org.pl/forum/viewtopic.php?f=1&t=831)


Kolor czerwony w Biblii:

Kolor czerwony obowiązuje w dzień Zesłania Ducha Świętego, oraz w uroczystości wszystkich męczenników. Jako symbol krwi, ofiary i męczeństwa.

Symbolika czerwieni

Kolor czerwony wśród wszystkich kolorów posiadających znaczenie magiczne uchodzi za najwcześniejszy. U wielu ludów wiąże się z magią i obrzędami rytualnymi związanymi z krwią.
Ze względu na swoje emocjonalne oddziaływanie kolor czerwony był często stosowany jako barwa odstraszająca. Grecy np. nosili amulety przywiązane czerwonymi sznureczkami.
W Egipcie kolor czerwony wskazywał zawsze na to, co demoniczne.
Również dla Żydów czerwień jest wyrazem niepohamowanych żądz, takich jak nienawiść, okrucieństwo i rozpusta.
Czerwoną kredą malowano bożków pogańskich, a czerwień grzechu mogła wywabić tylko czerwień popiołu z czerwonej krowy (Lb 19,6).
Izajasz pisze o czerwonych szatach sponiewieranego Mesjasza, które symbolizują ofiarę Chrystusa (Iz 63 1-3).
W rzadziej używanym znaczeniu kolor czerwony symbolizuje wszystko, co związane jest z piekłem.
Zwierzęta maści czerwonej np. lis czy wiewiórka były jednymi z symboli szatana.
Począwszy od XIV wieku Judasz jest także często przedstawiany jako rudowłosy.
Czerwień jest również obrazem bezgranicznej miłości Boga do człowieka, wyrażonej już w chwili stworzenia. Dlatego Bóg Ojciec jako Stwórca jest często przedstawiany w czerwonych szatach. Barwa czerwona pojawia się w portretach Jana - umiłowanego ucznia Jezusa, a także często w portretach Marii Magdaleny - grzesznicy i kobiety pokutującej.
W liturgii Kościoła kolor czerwony jest związany z Ofiarą Chrystusa, Duchem Świętym i wszelkim męczeństwem. (Źródło: http://poznan.biblista.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=192&Itemid=1)

W okultyzmie czerwień jest kolorem czakry korzenia. Symbolizuje pewność siebie, dobre funkcjonowanie w codzienności, rozwój osobowości, lecz zarazem lęk i zachłanność.

Do połowy XIX wieku Polska była głównym europejskim producentem czerwonego pigmentu wytwarzanego ze sproszkowanych owadów czerwca polskiego.

Czerwiec polski (Porphyrophora polonica, Margarodes polonicus) – gatunek owada z rzędu pluskwiaków.

Od pierwszej połowy czerwca do początku sierpnia samica składa jajeczka. Z końcem lata są już uformowane larwy. Na przełomie marca i kwietnia wychodzą z kokonów i wypełzają szukając pędów czerwca trwałego. Kiedy już je znajdą to po 24 godzinach przyczepiają się ssawkami do nich przekształcone w ciemnofioletowe kuleczki. Kuleczki samic o wielkości 3–4 mm są dwukrotnie większe od kuleczek samców. Następnie w czerwcu przeobrażają się w imago owada z dwoma skrzydłami i wylatują.

W średniowiecznej Polsce owad miał duże znaczenie gospodarcze jako źródło czerwonego barwnika – koszenili wykorzystywanej do barwienia tkanin. Stosowano go szeroko w całej Europie w przemyśle tekstylnym do połowy XIX wieku. Barwnik ten był powszechnie używany w farbiarstwie oraz malarstwie. Polska była dużym eksporterem koszenili na całą ówczesną Europę. Dopiero po odkryciu Ameryki barwnik pozyskiwany z czerwca polskiego został wyparty przez tańszy, produkowany z czerwca kaktusowego (Dactylopius coccus), żyjącego na opuncjach. Źródłem barwnika u czerwca polskiego były czerwone larwy, żerujące na roślinie czerwcu trwałym(Scleranthus perennis) z rodziny goździkowatych rosnącej na piaskach i ugorach. Czerwiec stanowił czas zbiorów owada do celów przemysłowych. Dlatego od nazwy czerwca polskiego wywodzi się nazwa koloru czerwonego oraz nazwa miesiąca czerwca.
Prestiż od wieków łączony z kolorem czerwonym, dostępność i związana z nią niska cena czerwonego pigmentu w Polsce w pewnym stopniu tłumaczy przywiązanie do czerwieni w kulturze sarmackiej – polska szlachta nosiła buty i szaty wierzchnie barwione na krwisto-czerwono, złoty polski nazywano potocznie „czerwonym”, czyli szlacheckim.


Jaki świat jest olbrzymi, żyjemy całe życie i nigdy nie uda nam się przeczytać wszystkich ciekawych rzeczy o tym świecie. Postaram się codziennie coś ciekawego poszukać. Te informacje są fascynujące i wzbogacają naszą wiedzę i nas w sposobie postrzegania wszystkiego wokół.

Pozdrawiam :)
Beata